Levo uns meses cunha crise de fe importante, a veces dubido da existencia de Deus, outras como hoxe teño clara a sua inexistencia... Pero lendo algo sobre outras relixións, entre outras a antiga mitoloxia galega dinme conta do que a xente e capaz de soportar... O catolicismo tan arraigado que temos aquí segundo parece, pero realmente nos fixemos algo que non moitos pobos fixeron, temos constancia e crenza alguns incluso na nosa antiga relixión, non sei se chamala relixión como tal pero o que esta claro é que todavia nos influencia e xa que lin sobre ela nun momento de crise de fe decidin que si tiña que crer en algo seria na tradición e non na conquista deses que din que hai un Deus e lle fan homenaxes que construen mediante a escravitude e a opresión pos hai moitas diferencias entre esto:
Cando me preguntan que vexo nesta foto eu digo que vexo arte no deseño e medo nas pedras. A escravitude a fame e a sangre construiron esta catedral para un Deus que non era o de moitos e tiveron que dicir que o era e pagar por el.
Cando me preguntan que vexo nesta foto non me atrevo a dicir que é arte porque eu non o sei apreciar pero podo dicir polo que hoxe sabemos que se fixo mediante a cooperación e a axuda entre uns e outros, sen escravitude e cun fin nobre, o enterro dos seres queridos.
Segun conta o meu avó a casa típica galega que vos vou mostrar data de principios do século XIX pero non o sabemos con exactitude, esta casa por desgracia non esta todavia restaurada e se atopa bastante desmellorada pero vale para mostrar a estructura de como vivian os nosos ancestros máis proximos.
Nesta foto vemos a casa dende fora na porta principal, non se pode apreciar pero diante da fiestra que ten a luz temos o pozo que todavia da uso.
Nesta outra foto temos a casa dende outra perspectiva, esta e outra porta que da a unha habitacion usada como cuadra na casa.
Nas tres fotos que temos arriba vemos como a casa esta dividida en dous pisos, o superior é de madeira e ainda podemos ver que ten cousas enriba e abaixo temos agora unha cuadra con ovellas que no seu tempo tiña vacas, este era un sistema de calefaccioón da casa, durmian enriba dos animais para que o calor corporal destes os quentara nas noites frias.
Aquí vemos no fondo o forno típico de unha casa galega, seguro que moitos que tedes aldea os restaurastes o aínda facedes pan ou empanadas no forno que seguro que saben mellor que as compradas...
Nesta foto temos a antiga cociña ! xa sei que non o parece pero esto e forno podian facer calquera cousa das que facemos agora con fornos piroliticos e vitroceramicas... Se forzades a vista veredes que hai un pote debaixo da chimenea. E aquí máis de un de vos xa comeu churrasco feito a antiga usanza!
Aqui vemos as dimensions destas paredes, son anchisimas e poden aguantar unha burrada! aí teriamos a pila que mediante un pequeno burato na parede con un tubo vertia a auga fora da casa.
Estas fotos do exterior da casa en varias perspectivas, se vos fixades veredes unha parte da casa que non ten parede, se non que ten varios troncos tapando a casa, nesta zona guardaban a leña para quentarse no duro inverno galego.
Aínda que non se poderia vivir nela e non seria necesario facelo coma antes, creo que seria precioso que estas casas repartidas por toda Galicia se aproveitasen e se conservase a sua estructura inicial e partes como a lareira ou o forno que ademáis teñen moitisima utilidade.
Perdoade pola calidade das fotos pero e que non as puiden facer eu.
En primeiro lugar xa sei que estas entradas chegan fora de hora pero non puiden coller o ordenador ata agora.
Caracterízome bastante polo amor que lle teño a natureza e aos animais e por iso queria facer esta entrada acerca da masacre que se fixo cunha raza de can galega, a única exclusiva de Galicia e que estivemos a piques de perder, estou a falar do can de palleiro, moitos seguros que pensades que o can de palleiro e un can sen raza e con cruces, este pensamento foi o que precisamente desprestixiou a este nobre animal.
O can de palleiro leva en Galicia dende tempos antiguísimos e foi de feito a única raza existinte aquí ata que a volta dos emigrantes galegos introduciu outras razas máis coñecidas como o pastor aleman e outros cans do estranxeiro cruzandos cos nosos de palleiro e estando a piques de provocar a súa extinción.
Debe o seu nome a que nos tempos antigos e non tan antigos a verdade, este can durmia nos palleiros das casas que tiñan gando e comía do que iba collendo por aí, pois, cando non había comida case nin para as personas non se lle podia dar a un can que non aportaba ningun beneficio.
Quero destacar que este can ten unha evolución do lobo moi similar ao pastor aleman ou o belga o que o coloca nos primeiros postos nas listas de intelixencia de cans por razas.
Para concluir esta historia que ten final feliz xa que a raza non desapareceu quero dicir que non podemos esperar ata o derradeiro momento para darnos conta de que o que hai aquí vale o mesmo ou máis do que podemos atopar fora e que unha cultura non se pode desprestixiar abandonando ela mesma os seus elementos, neste caso o can da terra foi recuperado, pero non sempre imos ter a mesma sorte.
